Hastanedeyim. Tahlil üstüne tahlil yapılıyor.

Ben ki olumsuz bir şeyin olmadığını hissediyorum ama yine de telaşa kapıldım.

Hemşirenin biri gidiyor, biri geliyor. Doktorlar ha bire tepemde. Acil servisin doktorları işi gücü bırakıp sadece benimle ilgili aralarında konuşuyorlar fısır fısır. Normalde izinli olan doktorları da çağırmışlar. Onlar da bulunduğum odaya doluştular. Emekli olan doktorları da çağırmışlar.

"Galiba buraya kadar, artık gitme zamanı" diye düşünmeye başladım etrafımdaki telaş ve paniği görünce.

Ama kendimi dinliyorum, hiçbir şeyim yok. Ne bir şikâyetim ne de benzeri bir olumsuzluk yok. Şekerim normal, tansiyonum da öyle.

Daha dün gece, buraya getirilmeden önce yan apartmanda bir eğlence vardı. Çalgılar, türküler, oyun havaları falan.

Sonra bir başka komşumla konuşuyordum kendi bloğumuza giderken, ne olduysa o anda oldu, birden beni arabaya koyup hastaneye getirdiler. Ben "İyiyim" desem de beni hastaneye getirenler doktora bir şeyler söylediler. Ondan sonra olan oldu.

Neyse ki bir doktorun elinden tutup "Neler olduğunu söylemezsen vallahi bırakmam elini" dedim.

Orta yaşın üzerinde, tecrübeli olduğu belli bir doktordu.

"Beyefendi, dün sizin mahallede bir düğün varmış. Siz geline bakıp -Vah vah, daha çok genç. Kim bilir nereden düştü veya nasıl yandı ki her yeri alçıya alınmış kızın- demişsiniz. Komşular da sizin rahatsızlandığınızı ve olayları idrak edemediğinizi düşünüp bize getirmişler" dedi.

Ben de "Yok be doktorum. Ben koyu AK Parti sevdalısı bir vatandaşım. Zam kavramına -güncelleme-, sürekli olarak fakirleşmemize -istikrar-, batının bizi alay etmesine -kıskançlık- diye diye kavramları karıştırdım. O beyaz şey elbise miymiş? Ben de alçı sandım."

Doktor "Olsun, biz yine de beyne pıhtı atma durumundan şüpheleniyoruz" dediğinde ben "Pıhtı bizi kıskanıyor" ve "Dünya pıhtıdan büyüktür" diye slogan atmaya başlayınca doktor güvenliği çağırdı.

Gelişmeleri haber vereceğim, takipte kalın.