Korona öncesi bir çoğumuzun birçok şeye zamanı olmazdı öyle değil mi?
Bu virüs bakınız nelerin daha önemli olduğunu bize gösterdi.
***
Baba-ana telefon açar evladına;
"Evladım bu hafta sonu kahvaltıya bize gelsenize."
Evladın cevabı;
"Baba inan hiç zamanımız yok.
İşlerden zaman bulamıyorum vallahi."
Baba ya da annenin evladına cevabı hüzünlüdür;
"Peki yavrum. İnşallah öbür haftaya."
Peki ya öbür hafta ne olur dersiniz?
Öteki haftalarda da evladın ana ve babaya verdiği cevap yine aynıdır;
"İnan baba zamanımız hiç ama hiç yok."
***
Benzer cevap evdeki eş ve çocuklara da verilirdi çoğu kere.
Çocuklar seslenir babaya;
"Baba bu hafta sinemaya gidelim mi?"
Babanın cevabı;
"Geçen hafta da söylemiştim ya size, hiç vaktim yok."
Evin hanımı;
"İstersen bu hafta ailece beraber olsak iyi olmaz mı?"
Evin beyi;
"Hanım niçin anlamak istemiyorsunuz.
Geçenlerde de söylemiştim. İşlerim çok yoğun. Vaktim yok."
Ne diyelim,
Umursamazlıklar, umursamazlıklar.
İlgiye muhtaç olan sevdiklerimize zaman ayırmamak.
***
Evet ne kendisine ne de ailesine zaman ayırma fırsatı bulamazdı birçok kişi.
Meşguliyet içerisinde kaybolurdu her bir kişi.
Sevdiklerine vakit ayıramayan
Bir yerlere yetişme telaşında olanlar,
"vaktim hiç yok" diyenler bu virüsle evlerinde çok vakte sahip oldular.
***
Korona Virüsü aile bütünlüğünü sağladı.
Eşinizle,ç ocuklarınızla ilgilenme, onları dinleme fırsatı buldunuz.
Hiç zamanınız yoktu değil mi?
Sahi size değer verenlere ne kadar zaman ayırırdınız bu virüs öncesi?
Çocuklarınızı ne kadar okşardınız?
Eşinizle uzun uzadıya bu denli sohbet edebilmiş miydiniz hiç?
Meşguliyet, iş bağımlılığı içinde boğuşanlar nefes alma fırsatı buldu şimdi.
Doğa da yalvarıyordu;
"Beni kirletmeyin, beni kirletmeyin." diye.
Doğa da nefes alma fırsatını buldu şimdi.
***
Özgürlük ve sağlığın önemi daha iyi anlaşıldı şimdi.
Tokalaşmanın, dokunmanın, dosta, eşe, evlada sarılmanın,el ele tutuşmanın güzelliği anlaşıldı şimdi.
***
Karantinada evlerimizde dört duvar arasında kalmak, yıllarca kumpas davalarından cezaevlerinde "suçsuz" yatanların ne sıkıntılar çektiklerini hatırlattı bizlere.
***
Bir dostumuza;
"Çayı demledim gel" veya "çayı demledin mi geliyorum" diyebilmenin ne kadar büyük bir nimet olduğunu anladık.
Bir bankta bir dostla sohbet etmenin güzelliğini fark ettik.
Çocukları okula bırakıp okuldan almanın ne de güzel şeyler olduğunu anladık.
Yalnız yaşayan yaşlılarımızın dört duvar arkasındaki halini anladık.
***
Silahların değil, tıbbın, gıdanın, tarımın, hayvancılığın değerini daha iyi anladı uluslar.
Yardımlaşmanın önemini gördü devletler.
Birçok problemlerimizi unuttuk bu virüs nedeniyle.
Bayramda büyüklerimizin ellerini öpemedik.
Dost ve akrabalarımızı ziyaret edemedik.
Evlerimizde ağırlayamadık.
Bayramımız bile mahzun geçti.
***
Herkes birbirine, komşunun komşuya muhtaç olduğunu daha iyi anladı.
Bu virüse yakalananlar soluksuz kalınca bir derin nefes çekmenin ne de büyük bir nimet olduğunu fark etti.
Paranın, pulun değil sağlıklı yaşamanın ne de büyük bir hazine olduğunu hatırlattı bizlere
Korona.
***
Ülkelere bomba yağdıranlara, çocukları sivilleri katledenlere, kan ve göz yaşı dökenlere mola verdirdi bu virüs.
Kendi dertlerine düştü hepsi.
***
Din üzerinden çıkar temin eden din tacirlerinin,
Cennetten yer vaat eden,
Din pazarlayan bazı kesimlerin,
Allah ile konuşarak batıda olacak depremi durdurarak doğuya def ettiğini,
Hatta 7 şiddetinde olacak depremleri şefaat edip dörde indirdiklerini söyleyen tarikat lideri geçinen şarlatanların küçücük bir virüse çare bulamayarak kayıplara nasıl karıştıklarını gösterdi bu virüs.
***
Evde karantinada kalırken yağmur yağdığındaki toprak kokusunu özledik.
Doğanın güzelliğini seyretmenin, gezip dolaşmanın, temiz hava solumanın değerini daha iyi anladık.
***
Bir şeyin kıymeti, kaybedildiğinde veya ona ulaşılamadığında ortaya çıkarmış.
Korona sevdiğimiz birçok şeye ulaşmamızı engelledi.
Eee, ne diyelim.
Kalın evinizde.
Alın size bol zaman.
İster hoplayınız,
İsterse zıplayınız.
***
Yaşamı bayrama çeviren "sağlıktır, sevgidir."
Sağlıklı olmak ve sevgisiz kalmamak dileğiyle.
