Altaylı'nın, "Üzüntü yarışması" başlıklı yazısından ilgili kısım şöyle:
Neslican’ın ölümü çoğunluğumuzu çok üzdü. Kesin. Hepimiz duygularımızı bir şekilde dile getirmeye çalıştık. Kimilerimiz abartılı tepkiler verdik ama iyi niyetliydik. Kimi ahmaklar ise saçma sapan tepkiler göstererek, ahmaklıklarını kanıtlama yarışına girdiler. Bunların bazılarının akademisyen olması durumu değiştirmedi. Akademisyen olmak, ahmaklığın çaresi değil. Hele hele insanlıktan çıkmamanın garantisi hiç değil. Tüm bunların dışında bir şey söylemek gerekirse… Bu konudaki iyi niyetli ve kötü niyetli her türlü tepkimizi, söylemimizi dile getirirken bir şeyi hiç aklınızdan çıkarmayın. Türkiye’de tüm bunları okuyan, tüm bunları dinleyen ve tüm bunlardan olumlu veya olumsuz etkilenen yüzbinlerce kanser hastası var. Lütfen şunu unutmayın. Neslican’la ve hastalığı ile ilgili yazdığınız her satır, binlerce kanser hastasının yaşamını, yaşam kalitesini, geleceğe bakışını, gelecekten ve tedavilerden beklentisini etkiliyor. İyi yönde veya kötü yönde. Bilemiyorum. Ama etkilediği kesin. Bu nedenle rica ediyorum, Neslican sonrası özellikle köşe yazılarımızı ve sosyal medya paylaşımlarımızı “Kim daha üzgün” ya da “Kim daha acıklı yazabiliyor” yarışmasına çevirmeyin. Kısacası “B.kunu çıkarmayın”. Biraz da hâlâ mücadele edenleri düşünün. İşi “Neslican bile bu mücadeleyi kaybettiyse...” noktasına taşımayın. Lütfen!
