Almula Merter'den duygusal mektup
İşte Almula Merter'in mektubu...
Babam, paşam, sonsuz aşkım...
Tam 365 gün oldu seni sonsuzluğa uğurlayalı. Seni özledim paşam diye koşarak kucağına atlamak varken dinmeyen hasretinle gözyaşlarımla kucaklaşıyorum.
Uyan paşam uyan, seninle konuşmam lazım diyemiyorum sana,yüreğimin sol köşesine gizliyorum çığlıklarımı. Belki bir şeyler fısıldıyorsun bana, ama toprağı aşamıyorum, yıldızlara ulaşamıyorum. Öyle boynum bükük babam. Her gece rüyamdasın aşık olduğum o sıcacık gözlerinle. Ben sana hiç veda edemedim babam. Bana ihtiyacı olan çocuklarım, annem, kardeşim ve kocam var paşam, yoksa ben senin elini hiç bırakır mıydım? Onlar bana emanetin. Seni çok özlüyorum paşam. Sana senin şiirinle şimdilik diyorum.
Kabrime gelip de ağlama,
Orada değilim ben,
Uyumuyorum.
Ben bin rüzgârım, hafifçe esen
Yeni yağmış kar üzerinde elmas parıltısıyım Güneş ışığıyım, olgun başaklardan yansıyan Sonbahar yağmuruyum, ince ve narin Uyandığında, sabah sessizliğinde,
Dağ kırlangıcıyım, telaşla birden havalanıp Uçuşmasıyım sessiz kuşların
Gecenin narin yıldız ışığıyım
Kabrime gelip de ağlama,
Orada değilim ben, uyumuyorum...
