Zeigarnik etkisi, yarım kalmış görevler veya işlerle ilgili olarak insanların zihinsel olarak daha fazla meşgul olma eğiliminde olması durumunu ifade eder. Bu etki, Sovyet psikolog Bluma Zeigarnik tarafından 1920'lerde keşfedilmiştir. Zeigarnik'in yaptığı çalışmalar, insanların tamamlanmamış veya yarıda kalmış işler hakkında düşünmeye devam ettiğini ve bu durumun zihinsel bir rahatsızlık hissi yarattığını göstermiştir.
Yarım kalmış hisler, insanların dikkatini çekerek zihinsel olarak rahatsızlık yaratır ve tamamlanmamış görevleri hatırlatır. Bu durum, kişinin o görevi tamamlama veya sonuca ulaşma isteğini artırır. Örneğin, bir proje üzerinde çalışırken beklenmedik bir şekilde bırakmak zorunda kaldığınızda, zihninize tamamlamak için sürekli geri döner ve işin bitirilmesi gerektiği hissini size hatırlatır.
Zeigarnik etkisi, genellikle insanların daha önceki deneyimlerinde veya günlük yaşamlarında karşılaştıkları yarım kalmış görevlerle ilişkilendirilir. Bu etki, iş verimliliğini artırmak için kullanılabilir. Örneğin, toplantı sırasında verilen bir görevin sonuçlarını veya takip edilmesi gereken adımları not etmek, görevin tamamlanmasını sağlamak ve Zeigarnik etkisini azaltmak için etkili bir yöntem olabilir.
Ancak, Zeigarnik etkisi bazen rahatsızlık verici olabilir ve kişinin zihinsel olarak aşırı yüklenmesine neden olabilir. Bu nedenle, yarım kalmış hislerle başa çıkmak için bazı stratejiler geliştirmek önemlidir. Bu stratejiler arasında, görevlerinizi tamamlamak için plan yapmak, önceliklendirme yapmak ve yapılacaklar listenizi düzenli olarak gözden geçirmek yer alabilir.
Sonuç olarak, Zeigarnik etkisi insanların tamamlanmamış görevler hakkında sürekli düşünme eğilimini ifade eder. Bu etki, iş verimliliğini artırabilirken aynı zamanda zihinsel olarak da yorucu olabilir. Yarım kalmış hislerle başa çıkmak için planlama ve önceliklendirme gibi stratejiler geliştirmek önemlidir.
